Interview met Bart Van Belle, webredacteur bij De Standaard

De nieuwe media zijn de toekomst! Zo weet men ook bij De Standaard waar internetjournalist Bart Van Belle werkt. Hij is webmaster van De Standaard Online, heeft zijn eigen blog, is actief op Twitter, op Facebook… Kortom: de man staat middenin de nieuwe media en vertelt daar graag het een en het ander over.  

U bent intens bezig met YouTube, Twitter en Facebook. Hoe lang doet u dit al?

Dat is nu toch sinds twee jaar dat we daar bij De Standaard intensief mee bezig zijn.

Waarom ben je daarmee begonnen?

Omdat de andere media, ook onze concurrenten, online actief werden. Nieuwssites werden meer en meer populair. We konden niet zomaar vanaf de kant blijven toekijken.

Maar wat is de bedoeling erachter?

De bedoeling is mensen naar de site te lokken waar ze onze artikels kunnen lezen. Het imago van de krant speelt ook wel een beetje mee maar de kern van de zaak is mensen doen klikken. We kunnen er niet vanuit gaan dat men automatisch naar onze De Standaard Online zal surfen, daarom gebruiken we nieuwe media zoals Twitter en Facebook als lokmiddel. Bovendien kan je met de nieuwe media gewoon een veel groter doelpubliek bereiken.

Denkt u dat de papieren versie ooit zal verdwijnen?

Neen, maar de focus zal veranderen. Meer duiding, terwijl online de mensen kort de berichtjes kunnen lezen. Ook de schrijfstijl verschilt een stuk. Als je voor het internet schrijft, hou je alles best sec, kort en louter informatief.

Met de opkomst van sites als Clint Magazine lijkt een ander soort nieuws toch populairder. Ook in de nieuwsmails van De Standaard staan vaak links naar luchtiger berichten.

Akkoord, luchtiger berichten worden het meest gelezen. En ik vind dat dit moet kunnen, weeral, als lokmiddel. Maar leefcijfers zijn niet het belangrijkste voor ons. Kwaliteit is even belangrijk. Ik denk dat De Standaard een goed evenwicht gevonden heeft tussen harde berichtgeving en het populaire nieuws.

De internetjournalistiek in het algemeen kampt met heel wat vooroordelen. Snelheid van informatie leidt tot kwaliteitsverlies en een overdosis pulp zeggen pessimisten.

Ik denk dat internet ondertussen één van de belangrijkere bronnen is voor journalisten. En vaak een even goede als het plegen van telefoontjes of het raadplegen van persagentschappen. Je moet natuurlijk wel voorzichtig zijn en vooral niet te lui worden. De feiten checken en dubbelchecken. Die basisprincipes van de journalistiek blijven ook van toepassing op internet.

Hoe horen journalisten te selecteren?

De meesten zijn wijs genoeg om dat correct te doen. Ze hebben ook hun vaste sites die ze bezoeken, ze kijken naar buitenlandse kwaliteitskranten op het internet. Vaak hebben ze een soort zesde zintuig voor rotzooi of dingen die niet blijken te kloppen.

Wat vindt u van het ongebreidelde pluralisme in blogs? Iedereen mag zomaar alles zeggen, ook al is het totaal ongefundeerd?

Dat is natuurlijk eigen aan het internet. Iedereen mag alles zeggen. Vrijheid van meningsuiting is belangrijk maar onze sites en fora worden netjes gemodereerd, wij dragen die verantwoordelijkheid met verve denk ik.

Je mening spuien op internet gebeurt vaak anoniem. Schuilt daar het grootste gevaar?

Ja, daarom ook dat mensen op onze site niet anoniem kunnen posten. We hebben van iedereen gegevens, dus je kan niet zomaar racistische praat komen verkopen. Maar inderdaad, daar schuilt zeker een gevaar in. Het internet is ook heel groot. Je moet er verstandig mee omspringen.

Links:

http://twitter.com/bartvanbelle

http://www.facebook.com/home.php#!/bartvanbelle

http://www.standaard.be/

http://bartvanbelle.blogspot.com/

Zuckerberg Persoonlijkheid van het jaar: waarom?

Mark Zuckerberg is verkozen tot Persoonlijkheid van het jaar door Times Magazine. Voor volgende glansprestaties: ‘het verbinden van een half miljard mensen, hun sociale relaties in kaart te brengen, een nieuw communicatiesysteem op te zetten en de manier waarop we onze levens leiden te veranderen’.  Voor alle duidelijkheid, de bedoeling van de uitreiking van deze prijs is wel degelijk een beloning. Onbegrijpelijk?

Nut van facebook?

Zuckerberg (26) is de op een na jongste persoon die de Time-verkiezing wint. Jongste ooit was de 25-jarige Piloot Charles Lindbergh, die in 1927 als eerste de Atlantische Oceaan overstak. Zuckerberg zet daar dus zijn facebook tegenover. Dat de site alomtegenwoordig en niet aan te ontsnappen is, staat buiten kijf. Of we de schepper ervan daarom dankbaar moeten zijn is een ander paar mouwen. Zou er iemand bestaan wiens leven drastisch verbeterd (niet: veranderd) is door gebruik van facebook? Daar lijkt Time trouwens met geen woord over te reppen.

Ongeneerd voyeurisme?

Ondanks de mooie verwoordingen van Time is facebook nog steeds in de eerste plaats een ongeneerde combinatie van voyeurisme en zelfpromotie waarop zelden iets nuttigs of aangenaams te vinden is. Dat ontsnappen aan het publieke oog steeds moeilijker is, is een tendens die al jaren aan de gang is. Tegenwoordig is er pas iets aan de hand met je als je je gsm niet meer opneemt. Als een boom valt in het woud, maar het staat niet op facebook, maakt hij dan geluid?

Filantroop?

Ach, het is natuurlijk een Amerikaanse verkiezing en als je weet dat vorig jaar de voorzitter van de Amerikaanse centrale bank verkozen is, besef je al snel dat één van de belangrijkste parameters ‘succes’ is. Trouwens: naar het schijnt is Zuckerberg, ondertussen één van de jongste miljardairs ter wereld, een rasechte filantroop die een aanzienlijk deel van zijn fortuin stort ten voordele van goede doelen. Uit schuldgevoel? Hopelijk!

WikiLeaks: macht corrumpeert altijd

Sinds de oprichting van WikiLeaks in 2006, is het nieuwe internationale medium amper weg te slaan uit het nieuws. De organisatie zonder winstoogmerk nam de heldhaftige taak op zich om mensen uit overheidsinstellingen en bedrijven waar ook ter wereld de kans te geven op anonieme wijze documenten te lekken. Dit met de bedoeling om schandalen en verzwegen onrecht aan het licht te brengen. En de wereld een betere plaats te maken.

Anoniem = macht

WikiLeaks garandeert dat iedereen die documenten op de website plaatst absoluut ontraceerbaar is. Voorlopig met succes. Hetzelfde geldt voor de initiatiefnemers. Dat het Amerikaanse bedrijf Dynadot optreedt als host voor de site en Julian Assange als woordvoerder, is het enige wat bekend is. Dat deze principes essentieel zijn voor een totaal onafhankelijk medium dat een safehaven wil bieden voor ‘rechtvaardige dissidenten’ spreekt voor zich. Dat WikiLeaks hiermee een dubieuze aura krijgt ook. Immers, hoe roep je onbekenden tot verantwoording? Het lijkt bijna op de plot van ‘The Dark Knight’.

Zijn doel voorbij?

Een ander probleem: is een persoon of organisatie die naar openheid en eerlijkheid streeft wel altijd zo nobel? Is geroddel niet eigen aan de mensheid? Leven we niet allemaal van illusies? Wie geeft iemand het recht zomaar een volledig denkbeeld van een persoon of gemeenschap te vervangen door ‘hoe het echt in mekaar zit’. Ik zou alleszins niet willen dat WikiLeaks mij even zou komen vertellen wat mensen echt van me denken of over me vertellen. Dat kan je snoeihard kwetsen, en zou ervoor zorgen dat ik nog maar een handvol (hopelijk) mensen zou kunnen uitstaan.

Pulp?

Wat is dan precies het nuttige aan de bekendmaking van WikiLeaks over de schijnheiligheid en de verborgen agenda van de Amerikaanse buitenlandse politiek? Ten eerste: duh! Deze ‘leak’ is geen verrassing. Ten tweede: alsof de verongelijkte mensen niet hetzelfde doen. En ten derde: hoe verbetert dit ook maar iets aan potentiële samenwerking of het creëren van een betere wereld? Integendeel. Pure sensatie.

Internet: medium in kinderschoenen

Het internet is nog steeds een medium in kinderschoenen en dat zie je aan de manier waarop de men zich online profileert. Puberale groeipijnen op weg naar een uniform aanvaard en beschaafde manier van communiceren. Enkele voorbeelden.

E-mail

Mailetiquette is nog steeds dubieus. Zeker wanneer tussen de contactpersonen een hiërarchie is in het professionele leven. Het is niet evident dat om te zetten in aanvaardbare schrijftermen, veel minder dan tijdens persoonlijk contact (meneer, mevrouw) of in brieven (geachte heer, hoogachtend). Vaak gaat het er in mails zonder aanwijsbare reden een stuk formeler aan toe. Het is zoeken naar de middenweg.

Facebook

Ook op facebook lijft het aftasten wat kan en niet kan. Ongeneerd zetten sommige mensen enkele van hun ‘vrienden’ te kijk met ellendige foto’s van dronken feestjes. Terwijl hun ouders, ex-leerkrachten, familieleden, bazen… die dat ook kunnen zien. Er zijn trouwens al heel wat mensen ontslagen omwille van hun gedrag of uitspraken op sociale netwerksites. En dan heb je het fenomeen van de facebookdiscussie. Iedereen heeft er wel een paar. Van die ‘vrienden’ die het niet kunnen laten om de zoveel uur een cynische update te geven van iets dat hen enorm tegenviel in de actualiteit. Met alle nutteloze discussies als gevolg. 

Fora: ‘geef uw reactie’

Tot slot: de fora. Die winnen aan populariteit. En dan heb ik niet enkel over een gespecialiseerd forum als 2+2 waar de leek zich als een buitenaards wezen op Aarde voelt, maar ook bijvoorbeeld de reacties die je mag geven op voetbalsites of kranten als Het Laatste Nieuws (beide links: even naar beneden scrollen). Beleefdheid is vaak non-existant, meningen worden zonder enige schroom rondgebazuind. Vaak zorgt dat voor een hogere graad van algemeen aanvaarde beschavingsziektes zoals racisme. Wie zal je op de vingers tikken op een anoniem medium?

Slotsom

Ik ben voor pluralisme en het recht van iedereen op een eigen mening, maar wanneer de verantwoording en verantwoordelijkheid die hoort gedragen te worden voor het verkondigen van een mening verdwijnt, verzink je in uitsluitend destructieve communicatie.

Black Ops groter dan Batman en Harry Potter

Dat de game-industrie een steeds prominentere rol opeist in de entertainmentsector is duidelijk. Onder meer door revoluties in de besturing van de spelletjes, denk aan de Nintendo Wii of Microsofts Kinect, worden steeds grotere segmenten van  de bevolking aangetrokken. Toch zijn titels als Dead Space en Halo allesbehalve salonfähig, zeker in vergelijking met ronkende namen als Harry Potter wat betreft de literatuur en The Dark Knight als het over films gaat. Vreemd, want met de release van de game Call of Duty: Black Ops op 9 november 2010, werden alle records nog maar eens van de tabellen geveegd en een veelvoud verdiend van wat Harry Potter en Batman opleveren.

Verboden in Cuba

Black Ops is een first-person shooter verschijnend op zowat alle consoles en deel zeven in de populaire Call of Duty-serie. Het verhaal vindt plaats gedurende de Koude oorlog, tijdens de jaren ’60 en focust op clandestiene CIA-operaties behind enemy lines. De missies spelen over de hele wereld af zoals in het Oeral-gebergte in Rusland, Cuba, Laos en Vietnam en historische figuren als JFK en Robert McNamara komen in het spel voor. De game is trouwens niet welkom in Cuba aangezien tijdens één van de missies de special forces de jonge Fidel Castro proberen te vermoorden.

Verkoopcijfers Harry Potter verpulverd

Na slechts 24 uur had Black Ops al 7 miljoen exemplaren verkocht wereldwijd. De totale omzet bedroeg dan al meer dan 400 miljoen dollar. Daarmee deed de game het veel beter dan grootste Hollywoodkrakers als ‘The Dark Knight’ en ‘Inception’ en verpulverde het de verkoopcijfers van de Harry Potter boeken. Het gaat hier om de grootste lancering in de hele entertainmentgeschiedenis.

Sterrencast

Tekenend voor de professionaliteit en het grote budget dat achter het spel zit, is het lijstje steracteurs dat de stemmen van de personages voorziet: Sam Worthington speelt het hoofdpersonage Alex Mason, Ed Harris CIA Agent Jason Hudson en bad guy Sergeant Reznov wordt vertolkt door niemand minder dan Gary Oldham. Een ongelooflijke cast. De soundtrack van topcomponist Hans Zimmer is verkrijgbaar in de winkel waar ook 'Gimme shelter' van The Rolling Stones op staat, een typische song uit het Vietnam tijdperk. Dit leidde zelfs tot een heropleving van de muziek van The Stone, het nummer werd via iTunes razend populair.

Mainstream persbelangstelling

Met al wat hierboven staat, is duidelijk dat de game-industrie vandaag de hoofdrolspeler is in de entertainmentsector. Het blijft dan ook merkwaardig dat spelletjes nog steeds bitter weinig mainstream persbelangstelling krijgen in vergelijking met bijvoorbeeld muziek, literatuur en films. Het interactieve ontspanningsmedium - de spelcomputer - blijft een lowbrow reputatie hebben en heeft al helemaal niets te zoeken onder de noemer kunst.

Online poker in de lift!

Opmerking: Dit is een 'bestaand item aangepast voor een website'. De naam van de persoon in kwestie is veranderd omdat hij niet wenst te kijk te staan op het internet. In het productiedossier zal het oorspronkelijke document met de echte naam bijgevoegd worden. Vanzelfsprekend reken ik op dezelfde regels van geheimhouding als bij het keuzeproject (waarvoor de oorspronkelijke tekst bestemd was).


Terwijl online gokken steeds populairder wordt, ontstaan in alle luwte 20-jarige miljonairs die nog aan hun studies bezig zijn. Een bizar fenomeen en moeilijk te begrijpen. We doen toch een poging: op bezoek bij pokerspeler Bert Bizonkit, online bekend en berucht als ‘intjisgintje’

30 inch

Bert is 22 en zit in zijn voorlaatste jaar licentiaat fysica. Op de Europese pokersite Everest Poker speelt hij de hoogste limieten en is bang van niemand. Bert studeert in Gent, maar woont net buiten Brugge, bij zijn ouders. Helemaal boven in het huis heeft hij zijn eigen kamer dat vrij sober is ingericht. Behalve dan dat gigantische dertig inch computerscherm op zijn bureau. “Soms speel ik twaalf verschillende tafels tegelijk. Dan is het belangrijk voor het overzicht om een groot scherm te hebben, zodat je vensters niet overlappen.“ Het is er ook frisjes. “Dan concentreer ik me beter”.

5000$ later…

“The_Ses wil spelen”, zegt Bert blij als hij Everest opent “Dat is een Hollands professioneel pokerspeler. Hij is een vaste speler op de 1000$ No Limit Hold’em tafels, maar ik vind hem niet zo goed.” Een klein uurtje later heeft hij zijn woorden kracht bijgezet en is hij 5000$ rijker. Via een statistisch programma toont hij me dat hij op de lange termijn nog meer zou moeten winnen. Bert is verrassend passief over het fortuin dat hij zonet gewonnen heeft. Het is duidelijk dat een gematigd temperament essentieel is om te kunnen slagen in de pokerwereld.

Trainingssites

Hoe krijg je al die inzichten in een op het eerste zicht puur geluksspel? “Een goede manier om snel een sterke speler te worden is via trainingssites zoals Cardrunners. Die schieten tegenwoordig trouwens als paddenstoelen uit de grond. Bijna alle topspelers hebben hun eigen site, waar ze video’s maken van hun eigen spel. En ondertussen geven ze commentaar. De prijs voor een abonnement is niet goedkoop, maar dat verdien je zo terug.”

Een snel evoluerende wereld

De vraag is wat de toekomst zal brengen voor Bert: “Op dit moment wil ik gewoon verder doen waarmee ik bezig ben. Als ik mijn diploma licentiaat fysica heb behaald, zal ik de situatie opnieuw evalueren. Als het nog steeds gunstig is voor mij om te spelen, zal ik dat blijven doen. De pokerwereld is er één die snel evolueert. Ik zie bijvoorbeeld dat de gemiddelde speler steeds sterker wordt, onder andere door al die trainingssites die voor handen zijn.” Als één iets duidelijk is geworden, dan wel dat een top pokerspeler allesbehalve de kenmerken van een gokker heeft.

Schaakmat!

 

Alhoewel de ‘nieuwe’ media volgens cynici of realisten (u mag zelf kiezen) leiden tot een overdosis pulp, pluralisme en ongenuanceerde nonsens, zijn er ook uitzonderingen. Schaken wordt vandaag dankzij Vlaams minister Philippe Muyters, niet langer beschouwd als ‘sport’ en werd daarmee geconfronteerd met zijn status als maatschappelijk randverschijnsel. Waar het denkspel in strikte zin natuurlijk niet in hetzelfde rijtje als wielrennen en tennis kan worden gedefinieerd, gaat het in dit geval natuurlijk helemaal niet om een encyclopedie of woordenboek, maar om een praktische afspraak bij het verdelen van de financiële middelen. Financiële middelen die dus sinds kort ontzegd worden in Vlaanderen aan de koning der spelen. 

Online safehaven

Terwijl sommige filosofen en grote denkers ervan overtuigd blijven dat schaken een belangrijk bijvak hoort te zijn op de middelbare school, moet je in de klassieke Vlaamse media jezelf feeden on scraps. Niet op het internet. Schaaksites als Chesscube kennen veel actie, maar vooral op youtube vind je pareltjes als het gaat over schaakinstructeurs.

Chessnetwork

Op het populaire Chessnetwork van een zeker ‘Jerry’ (zijn achternaam onbekend)  kan je opgenomen blitz games met live commentaar en analyses van bekende games van grootmeesters bekijken. Aanrader is ook deze video waar hij wat praat over de legendarische (letterlijk) Jeffrey Willam Sawrer. Jerry analyseert tot op een zeker niveau, veel diepgang is er niet echt. Zijn sterke eigenschap is dat hij klaar en duidelijk is en daarmee kan zelfs een beginneling zijn redeneringen volgen.

Vorojtsov

Schaken is een sport die typisch geassocieerd wordt met de Koude Oorlog en Rusland (Sovjet-Unie, Gemenebest…) en het zijn dan ook niet alleen Amerikanen die met alle macht proberen schaakonderricht de wereld in te sturen. Het hilarische Vorojtsov kanaal van Sergey, staat vol met korte, gekke schaakmatchen. Hier leer je niks bij, maar het is heel leuk en ontsnappend.

Killegar Chess

De topper is Sean Godley. Deze Iers-Australische schrijver en dichter, heeft in zijn vrije tijd zijn passie voor schaak willen delen via youtube en slaagt daarin op weergaloze wijze. De reeks over Bobby Fischer is must-watch voor iedere schaakadept. Uiterst intelligente en diepgaande analyses worden in snel tempo gegeven, dus het is absoluut geen schande als je bepaalde video’s meerdere keren bekijkt om alle facetten te kunnen begrijpen.

Microsoft introduceert console zonder controller

Bijna 4 jaar na de release van de PS3 en de Xbox 360 hebben zowel Sony als Microsoft 'motion control' op de markt gebracht voor hun consoles, waarmee je door middel van beweging je spelletjes kan bedienen. Dit geniale principe werd geïntroduceerd door Nintendo met de release van de Wii. Sindsdien domineert de Wii de consolemarkt. 

Een nieuwe revolutie?

Waar Sony met de 'Move' eigenlijk gewoon een kopie heeft gemaakt van de Wii controller, is Microsoft een stap verder gegaan met zijn 'Kinect': er is geen sprake meer van een controller, de hele game bestuur je met je lichaam (zie: video).

Kinect > Wii?

De Kinect heeft nadelen: exclusief een Xbox 360 systeem betaal je ongeveer 200 euro voor de Kinect camera alleen, zowat de prijs van een complete Nintendo Wii. In de video kan je ook zien dat het systeem nog wat kwaaltjes kent. Kennelijk mogen de twee spelers niet te veel verschillen qua lengte, mag je niet te dik of te dun zijn. Daarnaast lijken de games van Microsoft toch net iets minder complexiteit en levensduur te hebben dan die van concurrent Nintendo. Microsoft en Sony hebben in het verleden ook steevast gekozen voor de weg van de state of the art graphics, terwijl Nintendo vasthield aan hun legendarische figuren zoals Mario en de focus altijd op interessante en innovatieve gameplay lag.  

Wat brengt de toekomst?

En toch: de hevige concurrentie van de drie grote spelers op de consolemarkt heeft er opnieuw voor gezorgd dat we van een kleine revolutie mogen spreken. Het futuristische beeld van de virtual reality games komt steeds dichterbij. Dat spitstechnologie zoals de Kinect voor het grote publiek kan geproduceerd worden aan een betaalbare prijs, is eigenlijk ongelooflijk. Zonder enige twijfel valt hieruit af te leiden dat top of the line, fotorealistische, 3D virtual reality games al perfect mogelijk zijn, zij het nog niet commercieel valabel.

Clint Magazine: pulp?

Internetjournalistiek wordt gekenmerkt door een verlies aan kwaliteit in ruil voor snelheid van berichtgeven. In plaats van een kwaliteitslabel, dragen websites vaak een 'entertainmentslabel'. Een snelle hap ontspanning in de vorm van een straffe roddel, een naakte 'ster' of live updates van het proces Els Clottemans.

Sex, roddels en sensatie

Schoolvoorbeeld van dit succesvolle principe is het redelijk recent opgestarte Clint magazine dat op vakkundige wijze sex met roddels en sensatie bundelt. Het magazine teert volledig op reclame-inkomsten en via een ingenieus mailingsysteem worden iedere dag nieuwe bezoekers geronseld.

Bewust controversieel

De aanpak van de artikels is vaak sterk subjectief en gekleurd. Populisme wordt niet uit de weg gegaan. Ook is het mogelijk om te reageren op de artikels, vroeger anoniem, nu moet je inschrijven met je e-mailadres. Vaak wordt het magazine in de commentssectie gelaakt omwille van zijn tactieken en technieken bij het opstellen van de artikels door de lezers. Dit is ironisch want vanzelfsprekend maakt het bewust opzoeken van de controverse, het magazine net aantrekkelijk.

Eén en al verlokking

Op goedkope wijze worden constant spanningsbogen gecreëerd. Ik kan niet anders dan toegeven dat dit best aangenaam lezen is. Ondertussen lonken begeerlijke dames vanaf de zijkanten naar je, smachtend om een klik. Een magazine zoals Satan himself zou redigeren. Eén en al verlokking.

Slotsom

Het enige probleem is dat je aan het einde van de rit helemaal niets overhoudt. Niets bijgeleerd, tijd verspilt, niets constructiefs opgedaan om later op ene andere manier toe te passen in je leven, noppes. Behalve dan het volgende: het is nu eenmaal leuk om een rioolkrant of – magazine met de grond gelijk te maken. Het geeft een soort artificieel gevoel van superioriteit bij de lezer. Niemand zal ooit in zijn sociale cirkel toegeven dat hij graag Clint leest, iedereen zal het eensgezind afkraken. En dat is net de hele opzet.

Het Dunning-Kruger-effect

"Het probleem van de wereld is dat de domkoppen overlopen van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn", zei de Britse filosoof Bertrand Russel. Het lijkt onlogisch dat een wetenschapper die steeds meer kennis verkrijgt over het universum, steeds beter beseft hoe hoe weinig hij ervan begrijpt en hoe complex alles ineen zit. Het Dunning-Kruger-effect verklaart dit fenomeen en nog veel meer.

Wat is het Dunning-Kruger-effect?

Hoe meer je weet hoe meer je concentreert op wat je niet weet. Het Dunning-Kruger-effect is een psychologisch fenomeen waarbij incompetente mensen hun eigen kunnen overschatten en zich daardoor bovengemiddeld competent wanen. Precies omdat ze niet de vereiste kennis hebben om hun eigen bekwaamheid correct te beoordelen. Mensen die werkelijk bovengemiddeld competent zijn, hebben daarentegen de neiging hun eigen kunnen te onderschatten.

Gevolgen in de praktijk?

Dit fenomeen verklaart op het eerste zicht onlogisch gedrag:

·    Minder competente mensen slaan hun eigen capaciteiten hoger aan dan zij die veel competenter zijn.

·    Dit zorgt vaak voor het gebrek aan intellectueel zelfvertrouwen bij competente mensen. Ze gaan ervan uit dat anderen net zo capabel zijn als henzelf.

·    Incompetente mensen hebben bijgevolg moeite om zichzelf in te schatten, terwijl competente mensen zich vergissen bij het inschatten van de ander.

Hoe hebben Dunning en Kruger dit onderzocht ?

Het fenomeen werd onderzocht met een serie experimenten onder leiding van de psychologen Justin Kruger en David Dunning, destijds verbonden aan de Cornell University. Zij publiceerden hun bevindingen in 1999 in het Journal of Personality and Social Psychology.

De uitkomsten van een aantal eerdere studies wekten volgens Kruger en Dunning de indruk dat bij diverse competenties zoals schaken en tennissen (in de woorden van Darwin) "onwetendheid vaker dan kennis tot zelfvertrouwen leidt". Hun hypothese was dat incompetente mensen:

1. de mate waarin zijzelf over die vaardigheid beschikken overschatten;
2. die vaardigheid niet in anderen herkennen;
3. geen besef hebben van de ernstige mate waarin zij tekortschieten;
4. na grondig te zijn getraind in die vaardigheid wel inzien dat ze vóór die training tekortschoten.

De deelnemers die wel capaciteiten in huis hadden, onderwaardeerden hun eigen kunnen. Ze vonden dat de taken die ze als makkelijk ervoeren, wel voor iedereen eenvoudig zouden zijn.

Nobelprijs

Dunning en Kruger wonnen trouwens met dit onderzoek in 2000 de Nobelprijs voor psychologie met de uitkomst van hun onderzoek "Unskilled and Unaware of It: How Difficulties in Recognizing One's Own Incompetence Lead to Inflated Self-Assessments".

Conclusie

Wees niet te arrogant, stoef niet te veel met je talenten. Bescheidenheid is vaak een teken van intelligentie! 

The best place for all the goals

De romantiek van legendarische voetbalprogramma’s als Match of The Day gaat steeds meer verloren, zelfs voor diehard fans als ondergetekende. Vandaag geven sites als www.voetbaltube.com gratis en met een vertraging van ongeveer een uurtje, de hoogtepunten van zowat alle belangrijkste voetbalmatchen in Europa. Ideaal voor wie het druk heeft tijdens de week én tijdens het weekend. Dan moet je niet wachten tot zondagavond 23u30 voor je de beelden te zien krijgt.

Ondanks dat je je ervan bewust bent dat je er veel meer van zou genieten om op de goeie ouwe manier naar BBC te kijken, haalt de mentale druk als gevolg van nieuwsgierigheid iedere weekeinde de bovenhand. Dat de kwaliteit van de beelden vaak te wensen laat en het commentaar meestal Arabisch is, brengt weinig weerstand te weeg. De hoogst ergerlijke comments die bij de filmpjes staan zijn van het laagste allooi. Maar vaak zijn ze eerlijker dan wat Geert De Vlieger en Frank Raes lopen te zeiken in Extra-Time.  Eigenlijk een pluspunt dus.

Maar goed, ik had het over www.voetbaltube.com als schoolvoorbeeld van de digitale media van de toekomst. Gewillig offer ik kwaliteit, analyse, rust en nog heel wat kenmerken, op in ruil voor instant gratification zoals een drugsverslaafde naar een joint grijpt in plaats van eens voor een beloning op lange termijn te gaan zoals een sport beoefenen.

Gelukkig gaat het hier over een voetbalsite a.k.a. volkstheater. Berichtgeving die beperkte invloed heeft op gezondheidszorg, communautaire problemen of genocides in het Midden-Oosten. Maar wat als ik daarin geïnteresseerd was en nog minder tijd had? Dan zou ik misschien ook stemmen op Geert Wilders.