Mark Zuckerberg is verkozen tot Persoonlijkheid van het jaar door Times Magazine. Voor volgende glansprestaties: ‘het verbinden van een half miljard mensen, hun sociale relaties in kaart te brengen, een nieuw communicatiesysteem op te zetten en de manier waarop we onze levens leiden te veranderen’. Voor alle duidelijkheid, de bedoeling van de uitreiking van deze prijs is wel degelijk een beloning. Onbegrijpelijk?
Nut van facebook?
Zuckerberg (26) is de op een na jongste persoon die de Time-verkiezing wint. Jongste ooit was de 25-jarige Piloot Charles Lindbergh, die in 1927 als eerste de Atlantische Oceaan overstak. Zuckerberg zet daar dus zijn facebook tegenover. Dat de site alomtegenwoordig en niet aan te ontsnappen is, staat buiten kijf. Of we de schepper ervan daarom dankbaar moeten zijn is een ander paar mouwen. Zou er iemand bestaan wiens leven drastisch verbeterd (niet: veranderd) is door gebruik van facebook? Daar lijkt Time trouwens met geen woord over te reppen.
Ongeneerd voyeurisme?
Ondanks de mooie verwoordingen van Time is facebook nog steeds in de eerste plaats een ongeneerde combinatie van voyeurisme en zelfpromotie waarop zelden iets nuttigs of aangenaams te vinden is. Dat ontsnappen aan het publieke oog steeds moeilijker is, is een tendens die al jaren aan de gang is. Tegenwoordig is er pas iets aan de hand met je als je je gsm niet meer opneemt. Als een boom valt in het woud, maar het staat niet op facebook, maakt hij dan geluid?
Filantroop?
Ach, het is natuurlijk een Amerikaanse verkiezing en als je weet dat vorig jaar de voorzitter van de Amerikaanse centrale bank verkozen is, besef je al snel dat één van de belangrijkste parameters ‘succes’ is. Trouwens: naar het schijnt is Zuckerberg, ondertussen één van de jongste miljardairs ter wereld, een rasechte filantroop die een aanzienlijk deel van zijn fortuin stort ten voordele van goede doelen. Uit schuldgevoel? Hopelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten