First day

Vrijdag 21 oktober, 17u56 Surinaamse tijd. 

Was me dat trouwens een kutfilm. Nu: mijn baas speelt Sgt. Pepper Lonely Hearts Club Band vanuit zijn huis, in de tuin van mijn redactie, terwijl ik nog wat blaadjes afprint. De eerste werkdag zit erop. Morgenvroeg vertrek ik op stap met Erland naar de Jungle alwaar we de Goudkoorts van de overduidelijk corrupte minister Kasantaroeno (denk: Mitsuhirato) zullen proberen te bewijzen. Blijkbaar moet dat nog.

Planezzz

Donderdag 20 oktober, nog 5 en een half uur te gaan voor ik in Suriname ben.

876 per uur. Buiten is het -46 graden. Ik ben aardig beschonken, met een whisky voor me en een film klaar. Midden boven de oceaan. Vliegtuigreizen is absurd. Lekker eten trouwens, rijst, kip, lekker sausje, voorgerecht asperges en zalm, kaas, broodje, crackers, dessert degelijk. 

Tijd voor Indiana Jones, the Temple of Doom.

Het Waggelwater op een regenachtige dag

’s Morgens vroeg eens met de fiets een fietstochtje maken net buiten de stad doet deugd. Anderen hebben dit blijkbaar al langer door…

Interview met Bart Van Belle, webredacteur bij De Standaard

De nieuwe media zijn de toekomst! Zo weet men ook bij De Standaard waar internetjournalist Bart Van Belle werkt. Hij is webmaster van De Standaard Online, heeft zijn eigen blog, is actief op Twitter, op Facebook… Kortom: de man staat middenin de nieuwe media en vertelt daar graag het een en het ander over.  

U bent intens bezig met YouTube, Twitter en Facebook. Hoe lang doet u dit al?

Dat is nu toch sinds twee jaar dat we daar bij De Standaard intensief mee bezig zijn.

Waarom ben je daarmee begonnen?

Omdat de andere media, ook onze concurrenten, online actief werden. Nieuwssites werden meer en meer populair. We konden niet zomaar vanaf de kant blijven toekijken.

Maar wat is de bedoeling erachter?

De bedoeling is mensen naar de site te lokken waar ze onze artikels kunnen lezen. Het imago van de krant speelt ook wel een beetje mee maar de kern van de zaak is mensen doen klikken. We kunnen er niet vanuit gaan dat men automatisch naar onze De Standaard Online zal surfen, daarom gebruiken we nieuwe media zoals Twitter en Facebook als lokmiddel. Bovendien kan je met de nieuwe media gewoon een veel groter doelpubliek bereiken.

Denkt u dat de papieren versie ooit zal verdwijnen?

Neen, maar de focus zal veranderen. Meer duiding, terwijl online de mensen kort de berichtjes kunnen lezen. Ook de schrijfstijl verschilt een stuk. Als je voor het internet schrijft, hou je alles best sec, kort en louter informatief.

Met de opkomst van sites als Clint Magazine lijkt een ander soort nieuws toch populairder. Ook in de nieuwsmails van De Standaard staan vaak links naar luchtiger berichten.

Akkoord, luchtiger berichten worden het meest gelezen. En ik vind dat dit moet kunnen, weeral, als lokmiddel. Maar leefcijfers zijn niet het belangrijkste voor ons. Kwaliteit is even belangrijk. Ik denk dat De Standaard een goed evenwicht gevonden heeft tussen harde berichtgeving en het populaire nieuws.

De internetjournalistiek in het algemeen kampt met heel wat vooroordelen. Snelheid van informatie leidt tot kwaliteitsverlies en een overdosis pulp zeggen pessimisten.

Ik denk dat internet ondertussen één van de belangrijkere bronnen is voor journalisten. En vaak een even goede als het plegen van telefoontjes of het raadplegen van persagentschappen. Je moet natuurlijk wel voorzichtig zijn en vooral niet te lui worden. De feiten checken en dubbelchecken. Die basisprincipes van de journalistiek blijven ook van toepassing op internet.

Hoe horen journalisten te selecteren?

De meesten zijn wijs genoeg om dat correct te doen. Ze hebben ook hun vaste sites die ze bezoeken, ze kijken naar buitenlandse kwaliteitskranten op het internet. Vaak hebben ze een soort zesde zintuig voor rotzooi of dingen die niet blijken te kloppen.

Wat vindt u van het ongebreidelde pluralisme in blogs? Iedereen mag zomaar alles zeggen, ook al is het totaal ongefundeerd?

Dat is natuurlijk eigen aan het internet. Iedereen mag alles zeggen. Vrijheid van meningsuiting is belangrijk maar onze sites en fora worden netjes gemodereerd, wij dragen die verantwoordelijkheid met verve denk ik.

Je mening spuien op internet gebeurt vaak anoniem. Schuilt daar het grootste gevaar?

Ja, daarom ook dat mensen op onze site niet anoniem kunnen posten. We hebben van iedereen gegevens, dus je kan niet zomaar racistische praat komen verkopen. Maar inderdaad, daar schuilt zeker een gevaar in. Het internet is ook heel groot. Je moet er verstandig mee omspringen.

Links:

http://twitter.com/bartvanbelle

http://www.facebook.com/home.php#!/bartvanbelle

http://www.standaard.be/

http://bartvanbelle.blogspot.com/

Zuckerberg Persoonlijkheid van het jaar: waarom?

Mark Zuckerberg is verkozen tot Persoonlijkheid van het jaar door Times Magazine. Voor volgende glansprestaties: ‘het verbinden van een half miljard mensen, hun sociale relaties in kaart te brengen, een nieuw communicatiesysteem op te zetten en de manier waarop we onze levens leiden te veranderen’.  Voor alle duidelijkheid, de bedoeling van de uitreiking van deze prijs is wel degelijk een beloning. Onbegrijpelijk?

Nut van facebook?

Zuckerberg (26) is de op een na jongste persoon die de Time-verkiezing wint. Jongste ooit was de 25-jarige Piloot Charles Lindbergh, die in 1927 als eerste de Atlantische Oceaan overstak. Zuckerberg zet daar dus zijn facebook tegenover. Dat de site alomtegenwoordig en niet aan te ontsnappen is, staat buiten kijf. Of we de schepper ervan daarom dankbaar moeten zijn is een ander paar mouwen. Zou er iemand bestaan wiens leven drastisch verbeterd (niet: veranderd) is door gebruik van facebook? Daar lijkt Time trouwens met geen woord over te reppen.

Ongeneerd voyeurisme?

Ondanks de mooie verwoordingen van Time is facebook nog steeds in de eerste plaats een ongeneerde combinatie van voyeurisme en zelfpromotie waarop zelden iets nuttigs of aangenaams te vinden is. Dat ontsnappen aan het publieke oog steeds moeilijker is, is een tendens die al jaren aan de gang is. Tegenwoordig is er pas iets aan de hand met je als je je gsm niet meer opneemt. Als een boom valt in het woud, maar het staat niet op facebook, maakt hij dan geluid?

Filantroop?

Ach, het is natuurlijk een Amerikaanse verkiezing en als je weet dat vorig jaar de voorzitter van de Amerikaanse centrale bank verkozen is, besef je al snel dat één van de belangrijkste parameters ‘succes’ is. Trouwens: naar het schijnt is Zuckerberg, ondertussen één van de jongste miljardairs ter wereld, een rasechte filantroop die een aanzienlijk deel van zijn fortuin stort ten voordele van goede doelen. Uit schuldgevoel? Hopelijk!

WikiLeaks: macht corrumpeert altijd

Sinds de oprichting van WikiLeaks in 2006, is het nieuwe internationale medium amper weg te slaan uit het nieuws. De organisatie zonder winstoogmerk nam de heldhaftige taak op zich om mensen uit overheidsinstellingen en bedrijven waar ook ter wereld de kans te geven op anonieme wijze documenten te lekken. Dit met de bedoeling om schandalen en verzwegen onrecht aan het licht te brengen. En de wereld een betere plaats te maken.

Anoniem = macht

WikiLeaks garandeert dat iedereen die documenten op de website plaatst absoluut ontraceerbaar is. Voorlopig met succes. Hetzelfde geldt voor de initiatiefnemers. Dat het Amerikaanse bedrijf Dynadot optreedt als host voor de site en Julian Assange als woordvoerder, is het enige wat bekend is. Dat deze principes essentieel zijn voor een totaal onafhankelijk medium dat een safehaven wil bieden voor ‘rechtvaardige dissidenten’ spreekt voor zich. Dat WikiLeaks hiermee een dubieuze aura krijgt ook. Immers, hoe roep je onbekenden tot verantwoording? Het lijkt bijna op de plot van ‘The Dark Knight’.

Zijn doel voorbij?

Een ander probleem: is een persoon of organisatie die naar openheid en eerlijkheid streeft wel altijd zo nobel? Is geroddel niet eigen aan de mensheid? Leven we niet allemaal van illusies? Wie geeft iemand het recht zomaar een volledig denkbeeld van een persoon of gemeenschap te vervangen door ‘hoe het echt in mekaar zit’. Ik zou alleszins niet willen dat WikiLeaks mij even zou komen vertellen wat mensen echt van me denken of over me vertellen. Dat kan je snoeihard kwetsen, en zou ervoor zorgen dat ik nog maar een handvol (hopelijk) mensen zou kunnen uitstaan.

Pulp?

Wat is dan precies het nuttige aan de bekendmaking van WikiLeaks over de schijnheiligheid en de verborgen agenda van de Amerikaanse buitenlandse politiek? Ten eerste: duh! Deze ‘leak’ is geen verrassing. Ten tweede: alsof de verongelijkte mensen niet hetzelfde doen. En ten derde: hoe verbetert dit ook maar iets aan potentiële samenwerking of het creëren van een betere wereld? Integendeel. Pure sensatie.

Internet: medium in kinderschoenen

Het internet is nog steeds een medium in kinderschoenen en dat zie je aan de manier waarop de men zich online profileert. Puberale groeipijnen op weg naar een uniform aanvaard en beschaafde manier van communiceren. Enkele voorbeelden.

E-mail

Mailetiquette is nog steeds dubieus. Zeker wanneer tussen de contactpersonen een hiërarchie is in het professionele leven. Het is niet evident dat om te zetten in aanvaardbare schrijftermen, veel minder dan tijdens persoonlijk contact (meneer, mevrouw) of in brieven (geachte heer, hoogachtend). Vaak gaat het er in mails zonder aanwijsbare reden een stuk formeler aan toe. Het is zoeken naar de middenweg.

Facebook

Ook op facebook lijft het aftasten wat kan en niet kan. Ongeneerd zetten sommige mensen enkele van hun ‘vrienden’ te kijk met ellendige foto’s van dronken feestjes. Terwijl hun ouders, ex-leerkrachten, familieleden, bazen… die dat ook kunnen zien. Er zijn trouwens al heel wat mensen ontslagen omwille van hun gedrag of uitspraken op sociale netwerksites. En dan heb je het fenomeen van de facebookdiscussie. Iedereen heeft er wel een paar. Van die ‘vrienden’ die het niet kunnen laten om de zoveel uur een cynische update te geven van iets dat hen enorm tegenviel in de actualiteit. Met alle nutteloze discussies als gevolg. 

Fora: ‘geef uw reactie’

Tot slot: de fora. Die winnen aan populariteit. En dan heb ik niet enkel over een gespecialiseerd forum als 2+2 waar de leek zich als een buitenaards wezen op Aarde voelt, maar ook bijvoorbeeld de reacties die je mag geven op voetbalsites of kranten als Het Laatste Nieuws (beide links: even naar beneden scrollen). Beleefdheid is vaak non-existant, meningen worden zonder enige schroom rondgebazuind. Vaak zorgt dat voor een hogere graad van algemeen aanvaarde beschavingsziektes zoals racisme. Wie zal je op de vingers tikken op een anoniem medium?

Slotsom

Ik ben voor pluralisme en het recht van iedereen op een eigen mening, maar wanneer de verantwoording en verantwoordelijkheid die hoort gedragen te worden voor het verkondigen van een mening verdwijnt, verzink je in uitsluitend destructieve communicatie.